Wil je meer tot je ware essentie komen dan hoort daar een weg bij van vereenvoudigingen en opruiming op verschillende niveaus. Ik deel even mijn ervaringen in deze blog. Misschien heb je er wat aan.
Materiële onthechting
Op enkele jaren tijd ben ik drie keer verhuisd. Dit nodigde me uit om dingen weg te doen, spullen die ik niet meer gebruik, die ik nooit meer zou gebruiken echt weg te doen. In het begin was het vaak een getwijfel maar al snel ging er heel veel weg en steeds makkelijker. De laatste keer dat ik verhuisde moest ik nog verder door duwen in dit proces van vereenvoudigen gezien ik bewust koos om een tijdje eenvoudig te leven, in een chalet in een natuurrijke omgeving. Mijn vorige woonst had alle luxe maar het voelde niet goed. De energie zat niet goed en ik wou tijd nemen om naar iets nieuws uit te kijken en me daarbij niet te overhaasten. Het aanbod van de chalet kwam als geroepen om een tijd te overbruggen. Ik had al heel veel weggedaan maar nu moest ik echt tot het uiterste gaan van wat neem ik nog mee want veel plaats was er niet in mijn nieuwe optrek. Mijn vader zei altijd ‘alles is vergankelijk’ en die woorden herinnerde ik me toen wel stevig. Toch nam ik natuurlijk nog wel enkele dingen mee, dingen die me een goed gevoel geven of me in herinnering brengen van wie ik ben, wat bij me hoort, dingen die bij me passen. Als je wil kan je echt heel veel weg doen. Het brengt rust en ruimte.
Wat kan jij nog weg doen voor meer rust en ruimte?
Je denken en negatief geloof opruimen en je emoties reguleren
Een andere stap om weer tot je ware essentie te komen is het opruimen van gedachten die niet dienend zijn, negatief geloof over jezelf, negatieve overtuigingen en saboteurs die je leven niet dienen. Die ken jij vast ook. Gedachten als ‘ik ben niet goed genoeg’, ‘ik hoor er niet bij’, ‘ik kan niets’, ‘ik ben niets waard’,…. En daarbij alle emoties die je ervaart te reguleren door in verbinding te gaan met jezelf, door alles toe te laten zonder in verhalen te stappen, oude verhalen die je niet meer dient te geloven. Bijna elke dag hou ik me ermee bezig om minstens een uur helemaal voor mezelf te nemen en soms zelfs meer. Dan ga ik mediteren, doe ik verbindingsoefeningen en observeer ik mijn mind, mijn gedachten en kijk ik er steeds meer vanop een afstand naar. Je niet identificeren met je negatieve gedachten is iets van alle dag. De gedachten zijn soms hardnekkig maar je hoeft er niet naar te luisteren. Jouw gedachten ben jij niet. Cancel, clear, delete zeg ik dan. Soms wel tien keer op een dag. En dan weer voelen in mijn lijf, de energie van de aarde opwekken, mijn emoties reguleren en me verbinden met mijn essentie en de Bron van al wat is. In dit nieuwe bewuste handelen kom je jezelf tegen, je oude zelf en je nieuwe zelf, je echte zelf en ja soms erg uitdagend als er hardnekkig oud geloof in je zit. Zo ervaar ik dat soms ook, het is menselijk en helemaal oké als het niet elke dag lukt. Het toestaan dat het soms niet lukt om patronen of negatief geloof over jezelf te doorbreken is altijd beter dan daar weerstand tegen bieden. Zijn met jezelf in al wat is, in je gebrokenheid, je eenzaamheid, je geploeter, in je liefde, in je hart, in je warmte, in je vuur, in je alles en je niets.
Welke negatief geloof heb jij nog over jezelf en hoe lang wil je je daarmee nog identificeren? Schreef het eens op en maak een nieuw verhaal over jezelf. Keer terug tot je oorspronkelijkheid. Het vraagt wat oefening en toewijding om je te bevrijden van oud geloof over jezelf en weer je ware kern te voelen, je potentieel, je levenskracht en je dromen en verlangens weer ernstig te nemen.
Neem jij tijd om tot jezelf te komen, om je te verbinden met jezelf, je hart, je ziel, je ware zijn, je dromen en verlangens of blijf je steeds verder hollen in de drukte van jouw leven?
Laat je kind spelen
In deze levensfase blijf ik over met mezelf en mag ik tot mijn eigenste diepste zelf komen in eenvoud en liefde, in acceptatie van wie ik ben in alles, in wie ik denk te zijn en niet te zijn. En ik luister naar mijn innerlijk kind dat vraagt om te spelen en dat ga ik ook doen vandaag… Ik ga spelen, fantaseren, verstoppertje spelen en een droom vervullen… Een tijdje terug begon ik eraan. Ik ben paardrijles aan het volgen en had er angst van al weet ik totaal niet waarom, tot ik op het zadel zat en na even me er zo thuis op voelde en ook daarvan weet ik niet waarom. Ik kan het alleen maar ervaren.
Speel jij nog? Waar is jouw kind in jou gebleven? Welke angst wil jij doorleven?